Wielki Piątek to wspomnienie i uobecnienie męki i śmierci Chrystusa na krzyżu. Jest to dla całego Kościoła dzień pokuty i postu. Trzeba jednak pamiętać, że nie jest on dniem żałoby, ale celebracji zwycięskiej śmierci Chrystusa pokonującego grzech i śmierć mocą swojej ofiary. Dlatego mówimy o błogosławionej i chwalebnej Męce Pana Jezusa. W ten dzień Kościół – zgodnie ze starożytną tradycją – nie sprawuje Eucharystii i innych sakramentów, z wyjątkiem sakramentu pokuty i namaszczenia chorych. Celebruje się jedynie liturgię Męki Pańskiej.

Celebrację rozpoczyna procesja wejścia w ciszy, bez dodatkowych znaków (świec, kadzidła i krzyża). Cisza, powaga, ogołocenie i surowość podkreślają doniosłość wydarzeń Wielkiego Piątku. Po przybyciu do prezbiterium kapłan wykonuje tzw. gest prostracji, czyli pada na twarz i leży krzyżem. Jest to znak najbardziej intensywnej modlitwy. Wyraża on ukorzenie się człowieka wobec Boga, smutek i ból Kościoła, ale także uniżenie przed tajemnicą, którą mamy rozważać. Wierni w tym czasie klękają i modlą się w ciszy.

Liturgia słowa ma taki sam układ jak podczas Mszy Świętej, a wybór czytań sięga początków Kościoła. Czytanie z Księgi proroka Izajasza mówi o cierpiącym Słudze Pańskim (Iz 52, 13 – 53, 12), w którym rozpoznajemy Chrystusa podejmującego mękę za zbawienie świata. Po psalmie następuje czytanie z Listu do Hebrajczyków (Hbr 4, 14-16; 5, 7-9), ukazujące istotny element męki, czyli spełnienie woli Ojca. Przez to Chrystusowe posłuszeństwo dokonuje się nasze zbawienie. Z kolei Pasja według św. Jana (J 18, 1 – 19, 42) nie koncentruje się na cierpieniu Zbawiciela, ale podkreśla Jego królewską godność i kolejny raz uwypukla fakt, że wielkopiątkowa liturgia jest celebracją zwycięstwa Chrystusa na krzyżu. Właśnie słuchanie opisu Męki Pańskiej ma nam pomóc współczuć z Chrystusem, towarzyszyć Mu podczas Jego drogi krzyżowej – tak jak uczynił to Jan.

Pierwszą część wielkopiątkowej celebracji kończy modlitwa powszechna, której tekst pochodzi z V wieku. Obejmuje ona swoim zasięgiem wszystkich ludzi, podobnie jak Chrystus, umierając na krzyżu, chce owocami męki obdarować całą ludzkość i świat. Tym sposobem zostaje nam ukazana powszechność Kościoła katolickiego.

W uroczystej procesji przez środek kościoła, w ciszy, zostaje wniesiony zasłonięty Krzyż. Następnie celebrans, śpiewając: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata”, odsłania jedno ramię krzyża, unosi go do góry w celu adoracji, a wszyscy klękając odpowiadają: „Pójdźmy z pokłonem”. Ten gest powtarza się jeszcze dwukrotnie, aż do całkowitego odsłonięcia krzyża. Zarówno słowa, jak i gesty przedstawiają krzyż jako znak zwycięstwa. Po tym obrzędzie następuje osobista adoracja krzyża, a dokładniej osoby ukrzyżowanego Chrystusa. Ma ona być aktem współczucia i miłości, które zrodziły się w nas w trakcie słuchania opisu Męki Pańskiej.

Od tej chwili, aż do rozpoczęcia Wigilii Paschalnej, przyklęka się przed tym Krzyżem, tak jak przed Najświętszym Sakramentem.

Trzecia część liturgii, czyli Komunia Święta, jest owocem Męki Pańskiej i adoracji Krzyża.

Obrzędy kończy, głęboko poruszająca swą prostotą, procesja do Grobu Pańskiego. Przy dźwięku kołatek i śpiewie: „Odszedł Pasterz nasz, co ukochał lud”, celebrans przenosi Najświętszy Sakrament do kaplicy, zwanej Grobem Pańskim. Nałożony na monstrancję welon symbolizuje całun, który okrył ciało Chrystusa złożonego do grobu.

Po zakończeniu liturgii ponownie obnaża się ołtarz. Ta czynność ma podkreślić fakt, iż Kościół nie sprawuje Mszy Świętej w Wielką Sobotę. Ponadto ma także wymiar symboliczny – wskazuje na ogołocenie, opuszczenie i śmierć Chrystusa.

Tekst pochodzi z pozycji: „Wielki Tydzień – Przewodnik” do pobrania za darmo ze strony www.wielkitydzien.pl

W naszym kościele:

• O 15:00 odmówimy Koronkę do Bożego Miłosierdzia.
• O 17:30 Droga krzyżowa.
• O 18:00 Uroczysta Liturgia Męki Pańskiej; Liturgia Słowa Bożego, adoracja Krzyża i Komunia św. z przeniesieniem Pana Jezusa do symbolicznego grobu.
• Całonocna adoracja aż do Wigilii Paschalnej, do godz. 18:30. 
• O 23:00 czuwanie i Drogę krzyżową poprowadzi Oaza.
• Strażaków tradycyjnie prosimy o wartę przy Grobie Pańskim.
• W ten dzień osoby powyżej 7 roku życia obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a osoby powyżej 14 roku życia dodatkowo post ścisły (Ograniczamy posiłki w ciągu dnia do 3 w tym jeden do syta).