Wigilia Paschalna
Kościół jest wspólnotą, która nieustannie oczekuje na powtórne przyjście Pana, dlatego czuwanie jest istotnym elementem świętowania. Zobrazowane jest to w Piśmie Świętym, choćby w oczekiwaniu Apostołów na zesłanie Ducha Świętego czy też w Starym Testamencie w oczekiwaniu na Mesjasza. Samo świętowanie niedzieli jest poprzedzane zawsze przez wigilię, czyli rozpoczynanie radości Dnia Pańskiego już w wieczór sobotni.
Wśród wszystkich wigilii roku to właśnie Wigilia Paschalna jest matką wszystkich wigilii, jak pisał św. Augustyn. To podczas niej doświadczamy prawdziwego Zmartwychwstania Chrystusa. Przepełnieni blaskiem tego zdarzenia jesteśmy posłani dalej, by głosić tę największą prawdę naszej wiary. Dlatego też liturgia tej nocy jest momentem kulminacyjnym całego Triduum Paschalnego, a nawet całego roku liturgicznego. Zatem każdy wierzący powinien w niej uczestniczyć. Stanowi ona wielkie teatrum sacrum, przepełnione piękną i sugestywną symboliką. Ogromne wzruszenia łączą się z nieodpartym wrażeniem dotykania samej głębi misterium.
Liturgia Wigilii Paschalnej składa się z liturgii światła, słowa, chrztu i Eucharystii.
Liturgia Światła
Liturgię rozpoczyna poświęcenie ognia i zapalenie od niego nowego paschału, który od tego momentu, przez cały rok, będzie symbolizował Chrystusa Zmartwychwstałego – Światłość Świata. Na paschale kapłan kreśli rylcem krzyż, greckie litery (alfa i omega), przypominając, że Chrystus jest Początkiem i Końcem. Następnie żłobi cyfry bieżącego roku, na znak tego, że do Jezusa należą czas i wieczność. Po czym ozdabia paschał pięcioma ziarnami kadzidła, na pamiątkę pięciu ran Chrystusa, które wydały piękną woń zbawienia. Tak ozdobioną świecę celebrans wnosi procesjonalnie do kościoła, trzykrotnie wznosząc okrzyk: „Światło Chrystusa”. Wierni odpowiadają za każdym razem: „Bogu niech będą dzięki”. Od płomienia paschału wierni zapalają swoje świece, by w ten sposób zaświadczyć, iż czuwają w oczekiwaniu na przyjście swojego Pana. Po dojściu do ołtarza kapłan śpiewa starożytny hymn, zwany od pierwszego łacińskiego słowa Exultetem. Ma on charakter radosny, uwielbiający Chrystusa i zwiastuje niezwykłą prawdę, że Chrystus raz na zawsze pokonał śmierć.
„Weselcie się już zastępy aniołów w niebie! […] Raduj się ziemio opromieniona tak niezmiernym blaskiem, […] poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa!”
Liturgia Słowa
Dzięki (…) czytaniom przypominamy sobie i śledzimy raz jeszcze całą historię zbawienia. Począwszy od stworzenia świata, przez obietnicę daną Abrahamowi, wyjście Izraelitów z Egiptu, dzieje proroków, którzy widzieli chwałę, upadek i niewolę Narodu Wybranego, dochodzimy do przełomu, którym jest przyjście Jezusa i radość z Jego zmartwychwstania. Ukazana nam zostaje historia miłości Boga do człowieka, pełen logiki Boży plan zbawienia. Ta część Wigilii Paschalnej wymaga od zgromadzonych w kościele szczególnej uwagi i skupienia, by słowo Boże, które słyszymy, dotarło do naszej głębi. Byśmy zrozumieli, jak wielkie dzieła uczynił nam Wszechmocny.
Liturgia Chrzcielna
Liturgia ta stanowi przypomnienie i świętowanie swojego własnego chrztu. Rozpoczyna się Litanią do wszystkich Świętych, którzy już teraz radują się nowym życiem. Po niej następuje błogosławieństwo wody chrzcielnej. Kapłan śpiewa lub czyta modlitwę, prosząc Boga, by przez tę wodę człowiek mógł obmyć się z grzechu i stać się dzieckiem Bożym z łaski Ducha Świętego. Święcąc wodę kapłan trzykrotnie zanurza w niej płonący paschał, odmawiając przy tym modlitwę, na którą wszyscy zebrani odpowiadają: „Amen”. Wówczas zgromadzeni, trzymając zapalone świece, odnawiają przyrzeczenia chrzcielne: wyrzekają się Szatana i potwierdzają wiarę w Boga. Dla chrześcijanina te słowa oznaczają chęć ich realizacji w swoim życiu. Aby dopełnić obrzędów odnowienia chrztu, kapłan kropi wiernych wodą święconą, przez którą niegdyś zostali włączeni do społeczności Kościoła. Liturgię chrzcielną kończy modlitwa powszechna.
Liturgia Eucharystyczna
Dostępujemy w niej największego z otrzymanych darów, czyli komunii z Jezusem Chrystusem. On nie tylko pokonał śmierć, przywracając nam życie, ale dał nam swoją rzeczywistą obecność w Eucharystii, byśmy mogli już na ziemi kosztować szczęścia nieba.
Liturgia kończy się niecodziennie. Ponieważ jesteśmy świadkami Zmartwychwstania, powinniśmy ogłosić to, co zobaczyliśmy. Dlatego cudowne powstanie Jezusa z martwych, potwierdzamy w procesji rezurekcyjnej. Okrążywszy kościół wracamy znów do świątyni, by przed Najświętszym Sakramentem, obok którego znajduje się figura Zwycięskiego Jezusa, odśpiewać hymn Ciebie Boga wysławiamy. Tym samym głosimy potęgę Boga, który wybawił swój lud. Końcowe błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem jest już zwieńczeniem całej liturgii Wielkiej Nocy. Po niej nie pozostaje nic innego, jak powrót do domów i dzielenie się z rodziną radością Zmartwychwstania.
O godz. 19:00 Liturgia Wigilii Paschalnej:
- Na obrzędy prosimy przynieść świece i zgromadzić się przed kościołem wokół ogniska.
- Po Mszy św. procesja rezurekcyjna. Zapraszamy całą asystę w strojach krakowskich, dzieci i wszystkich wiernych.
Tekst pochodzi z pozycji: „Wielki Tydzień – Przewodnik” do pobrania za darmo ze strony www.wielkitydzien.pl