Wielka Sobota jest dniem, w którym Kościół trwa przy grobie Zbawiciela, w ciszy i skupieniu rozważając to, co wydarzyło się w Wielki Piątek, – czyli zbawczą mękę i śmierć Chrystusa. Od pierwszych wieków chrześcijanie powstrzymywali się w ten dzień, podobnie jak w Wielki Piątek, od sprawowania sakramentów, zwłaszcza Eucharystii. Nie gromadzono się nawet na modlitwę wspólnotową, aby nie zakłócać ciszy i zadumy tego dnia. Starano się natomiast znaleźć czas, by rozważać ogrom miłości Chrystusa, który dla zbawienia człowieka nie cofnął się nawet przed śmiercią.

W centrum misterium Wielkiej Soboty znajduje się osoba Chrystusa pogrzebanego. Biorąc przykład z niewiast, które po złożeniu ciała Jezusa pozostały siedząc u grobu (Mt 27, 61), wspólnota Kościoła trwa na modlitwie, rozważając to, co wyznaje w Credo – że po ukrzyżowaniu Chrystus został pogrzebany i zstąpił do piekieł. Owo zejście Chrystusa do otchłani jest najistotniejszym wydarzeniem Wielkiej Soboty. Owiane jest ono tajemnicą tak wielką, iż milknie wobec niego całe stworzenie. Dlatego właśnie jest to czas zupełnej ciszy.

Tekst pochodzi z pozycji: „Wielki Tydzień – Przewodnik” do pobrania za darmo ze strony www.wielkitydzien.pl

Zdjęcie ikony pochodzi z tej strony.