Patronami naszej parafii są święci Apostołowie Piotr i Paweł. Obaj Apostołowie byli współzałożycielami wspólnoty w Rzymie. Przez długi czas istniało przekonanie, że obaj Apostołowie ponieśli śmierć męczeńską tego samego dnia- 29 czerwca. Dzień ten jest co roku obchodzony jako uroczystość.
Święty Piotr
Był bratem świętego Andrzeja Apostoła. To właśnie święty Andrzej przyprowadził Szymona, który później stał się Piotrem, do Jezusa. Pochodzili z któregoś z miasteczek położonych na brzegu jeziora Genezaret. Byli rybakami. Jezus powołał Piotra obiecując mu, że stanie się rybakiem ludzi
Jezus wybrał Piotra do specjalnej roli wśród reszty Apostołów. Piotr, obok Jana i Jakuba był świadkiem wskrzeszenia córki Jaira, przemienienia na górze Tabor i krwawego potu Chrystusa w Getsemani. To Piotr, w imieniu wszystkich Apostołów, wyznał pod Cezareą Filipową wiarę w Jezusa jako Syna Bożego. Otrzymał od Chrystusa władzę kluczy, a więc obietnicę, że będzie fundamentem Kościoła.
Po pojmaniu Jezusa Chrystusa Piotr zaparł się swego Mistrza. Potem gorzko żałował swojej niewierności. Jezus wybaczył mu i postawił go i na czele wspólnoty uczniów w Jerozolimie. Pełnił funkcję biskupa wspólnoty w Antiochii, a potem w Rzymie. Tam około roku 64 poniósł męczeńską śmierć– został ukrzyżowany głową w dół. Pozostawił po sobie dwa listy włączone do kanonu Nowego Testamentu.
W ikonografii św. Piotr jest przedstawiany najczęściej jako brodaty, siwy starzec, z parą kluczy w dłoni, z książką lub zwojem, z laską lub mieczem, z potrójnym krzyżem, z kogutem, z rybą, z odwróconym krzyżem łacińskim. Bywa również przedstawiany tak jak według podania go ukrzyżowano: z głową w dół. Często też jest przedstawiany razem ze św. Pawłem.
Obraz na suficie w prezbiterium naszego kościoła przedstawia scenę przekazania świętemu Piotrowi kluczy Królestwa. Jest to symboliczne wydarzenie, w którym Jezus wybiera Piotra na pierwszego z pośród równych, czyni go swoim namiestnikiem na świecie i udowadnia, że wybaczył mu jego niewierność w czasie wydarzeń Wielkiego Piątku.
Święty Paweł
Paweł Apostoł, początkowo nosił imię Szaweł. Był faryzeuszem i gorliwie zwalczał chrześcijan traktując ich jako odstępców od judaizmu, szkodliwą sektę. Otrzymał staranne wykształcenie. Był świadkiem męczeństwa św. Szczepana.
Jego życie odmieniło się, gdy pod bramami Damaszku objawił mu się Chrystus, powalił go na ziemię i nawrócił swoją łaską. Od tego momentu z wroga pierwotnego Kościoła przemienia się w jego gorliwego Apostoła. Stał się Apostołem narodów, głosił Chrystusa w prawie w całym ówczesnym cywilizowanym świecie podczas odbywanych podróży misyjnych w basenie Morza Śródziemnego.
Poniósł śmierć męczeńską w roku 67. przez ścięcie głowy mieczem w miejscu zwanym Aquae Salvinae za bramą Ostyjską. Do kanonu Nowego Testamentu włączono trzynaście listów Apostolskich świętego Pawła pisanych do różnych gmin chrześcijańskich.
W ikonografii przedstawiany jest w długiej tunice i płaszczu. Jego atrybutami są: baranek, koń, kość słoniowa, miecz.
Obraz na suficie nad nawą naszego kościoła przedstawia świętego Pawła głoszącego ewangelię wobec zgromadzonych na ateńskim areopagu ludzi. Scena ta przedstawia niezwykłą troskę Apostoła, aby każdy, tak jak on, miał szansę na spotkanie ze zmartwychwstałym Panem, uwierzenie Jego słowom i przemianę życia.